dag 7: Ispica - Catania (16/11)

We verlieten het zuidelijkst puntje en gingen opnieuw noordelijk naar de rokende berg. Maar eerst bezochten we nog de kerk die ook te zien was in de serie Commissario Montalbano die ik in de zomerperiode 's namiddags op de VRT volgde meestal voor de Tour - mijn voorbereiding op deze reis.


De auto lieten we achter op een parking onder de bomen in de schaduw - lekker koel. Eerst gingen we op wandel in de barokke stad Noto. Jaarlijks in mei wordt de hoofdstraat omgetoverd in een straat vol bloementapijten die diverse taferelen uitbeelden; zag er mooi uit op posters...

De UNESCO vindt deze stad de moeite waard en daarom werd het werelderfgoed.

Daar zag ik ook een aankondiging van de gemeenteraad (rechts) - vergelijkbaar met die van ons.

Het gemeentehuis (links) daarentegen was een beetje groter...

Siracusa - een belangrijke stad ten tijde van de Oude Grieken - mocht zeker niet ontbreken. Ook deze stad voegde UNESCO toe aan haar werelderfgoed. We gingen in het oor van Dionysus en genoten van de magnifieke echo; het enorme Grieks theater met bovenaan lekker koel water aangevoerd door een aquaduct.

Nino en Kristof toonden er hun kracht.


Daarna volgde de oude stad op het schiereiland Ortigia. We genoten van zon, water en rijstbollen.
We wandelden rondom de oude stad en ineens dook er een enorme muur op, in opbouw op een kade evenwijdig aan een promenade vol banken onder bomen - onbegrijpelijk want het zicht op de haven en de zee is ongelooflijk; dus niet alleen Joden bouwen muren op gekke plaatsen...

Naarmate we Catania naderde domineerde de Etna kilometer na kilometer meer en meer de horizon. Een imposante landmark die haar blik op ons gericht hield.

Onderweg vroeg ik Nino meer uitleg over het woord "lido" en blijkbaar betekent dit iets in de aard van strand. Ligt hier de oorsprong van 't Lido in Leopoldsburg...

In Catania deden we nog een keer het park in de burt van de B&B en het centrum en ook daar keek de Etna op ons neer. We dronken een goei pint. We overnachtten in dezelfde B&B maar eerst aten we in dezelfde trattoria; deze keer evenwel kregen al onze 'gangen' ongeveer tegelijk en dat konden onze magen moeilijk aan en een deel bleef ongegeten achter...

* * *

Tijdens al die autoritten viel me op dat de ordelijkheid die ons zo eigen lijkt te zijn hier minder van tel is: het onkruid rondom verkeers borden bijv. of het gras op de bermen langs de straten groeit welig en stoort blijkbaar niemand...